Het was een prachtige reis.
We hebben over het algemeen heel mooi weer gehad. Dat hoorden we locals om ons heen ook zeggen: dat het het mooiste najaar in jaren was. Mijn verslag schrijvend zie ik dat we best regelmatig een bui gehad hebben, maar dat hebben we niet als storend ervaren. Meestal was het op momenten dat we er geen last van hadden. Alleen Teton is echt verregend en de reisdag van Sundance naar Cody was ook niet om over naar huis te schrijven. Jammer van Devil's Tower en de Gooseberry Badlands.
We hebben veel verschillende landschappen langs zien komen en ook veel wild gezien, voor ons altijd een hoofddoel. Het verbaasde ons wel dat we de eerste paar dagen in Yellowstone juist vrijwel geen wild zagen.
In Glacier hebben we niet veel van de omgeving kunnen zien, want dat hing helemaal vol met rook van bosbranden in Canada. Op dat moment woedde vooral in Jasper een hele grote, maar dat was zeker niet de enige.
Hoogtepunten vonden we de Beartooth Highway. Wat een prachtige weg en wat een mooi weer werd het net op tijd. Badlands NP heeft ons zeer aangenaam verrast. Het landschap was prachtig, maar er was ook veel wild te zien. Verder was Makoshika SP een pareltje en ook Writing on Stone PP was een hele mooie overnachtingsplek. Uiteraard blijft Yellowstone een toppark. Custer SP bleek ook niet voor niets een state park te zijn. De Iron Mountain Roaad en de Needles Hwy vonden we schitterend. De Buffalo Roundup was heel leuk om mee te maken. Heel bijzonder om 1400 bizons langs te zien komen, al hadden we wel wat meer hoefgedender verwacht, maar daar waar wij stonden waren ze al afgeremd voor de bocht naar de coral. Graag hadden we ook de festiviteiten nog meegemaakt, maar op zo'n lange reis kun je niet alles hebben.
Bij de minpunten kan ik Glacier NP noemen, maar dat ligt niet aan Glacier, maar aan de hierboven genoemde rook. Het was een goed idee om voor de Going to the Sun Road een auto te huren. Ander punt was toen we in donker naar de Roundup reden en we het aangereden hert zagen liggen wat nog leefde. Heel akelig. Dit zal ik niet meer kwijtraken.
Minpunt waar we elke dag mee te maken hadden was toch wel de camper. Hoewel er in principe niet echt iets aan mankeerde, vonden we het geen prettige camper. De indeling was heel onhandig en we hebben maar weinig kunnen vinden wat de meerprijs (nogal wat meer) rechtvaardigt. Maar de truckcamper op zich is wel weer goed bevallen. Heel handzaam en overal neer te gooien en rijden op diesel is toch een stuk voordeliger.
Air Canada is ons ook niet echt meegevallen deze keer. Op de heenweg werden we voor het eerste stuk weliswaar verrast met een gratis upgrade naar business class, maar vooral de terugweg was de tweede helft bedroevend.
Ook het feit dat Jan zijn e-reader in het vliegtuig was vergeten en ze daar heel slordig mee om gegaan zijn, verdient geen schoonheidsprijs. Ze hadden hem gevonden, maar vervolgens zou hij weer kwijt zijn en na 2 weken hebben ze besloten maar te stoppen met zoeken. Lekker makkelijk.
Leuk was het weer bezig te zijn met de licence plate bingo. Het ging onverwacht goed en ik mis nog 4 staten: Mississippi, Hawaïi, Delaware en Connecticut.
We hebben een schandalig aantal kilometers gereden, 7801 met de camper en zeker ook wel 500 met 2 auto's, maar toch niet het gevoel gehad alleen maar in de auto te zitten. Vaak hebben we 's middags nog lekker buiten gezeten en bijna alles kunnen doen wat we wilden. Het feit dat ik 3 boeken gelezen heb zegt misschien ook wel wat. Op maar een paar plekken hadden we iets langer willen blijven. Had de reis eigenlijk nog 2 of 3 dagen langer moeten zijn, maar er zijn nu eenmaal grenzen.
Over grenzen gesproken, we hadden niet verwacht dat we beide keren zo soepel de grens over zouden gaan. Vooral terug, Canada weer in, ging zeer flitsend.
We hebben veel gezien, beleefd en geleerd over de natuur, cultuur en geschiedenis en zoals altijd smaakt het alleen maar naar meer. Gelukkig hebben we nog wat in het vooruitzicht 😉
