Nou dat was geen succes. We hebben geen oog dichtgedaan van het lawaai. Het verkeer werd wel iets rustiger op een gegeven moment, maar de vrachtauto's vielen daardoor meer op en het ergste was de trein. Om een uur of 1 leek het of die luid toeterend door de camper reed. In de middag was het nauwelijks opgevallen en was het constante geluid van de weg goed te doen. Volgende keer toch maar iets verder rijden. Wat een herrie 😩
Om kwart voor 7 staan we op. Ik haal het bed af en Jan zet koffie. We ontbijten en daarna pakken we de resterende dingen in. Ik zet wat levensmiddelen, die niet houdbaar zijn, bij de buren en maak een tasje om bij Fraserway in het "winkeltje" te zetten. Dat is, naast de shuttle, een van de weinige dingen die een (deel van de) hogere prijs rechtvaardigen, maar dat is dan ook alles. Dan dumpen we nog even, vullen water en rijden om 2 minuten voor 8 bij 3 graden van de camping. Het duurt lang voordat het licht wordt vandaag, terwijl het toch helder is. Het was vannacht ook best warm.
We gaan eerst via Airdrie om te tanken en dan naar Fraserway. Daar zijn we 10 minuten voor openingstijd, dus wachten we even in de auto langs de stoep. Dan gaat het hek open en worden we weer door Russell geholpen. Hij kijkt naar de kilometers, legt uit dat de DEF voor eigen kosten is, wij zeggen dat de knop van de vonkontsteking er helemaal af ligt en dat is geen probleem. We vergeten te zeggen dat er een glas en een mok gebroken zijn en het sterretje in de voorruit hebben we ook niet gezegd, niet met opzet, maar hij heeft zelf in de cabine gezeten om de kilometerstand te controleren, dus dat had hij kunnen zien. We zien wel wat er met de borg gebeurt. Het geld voor de reparatie van de stekker, die Jan uiteindelijk zelf gemaakt heeft, hebben we teruggekregen. We hebben in totaal 7801 km met de camper gereden, waarvan 10 vandaag en dan natuurlijk nog met de auto, dat zal ongeveer 500 km geweest zijn.
Dan is het wachten tot de shuttle weer terug is en ons naar het vliegveld kan brengen. We kletsen wat met een jong stel dat ook net terug is en 3 weken met een busje gereisd heeft. Zij hebben de laatste nacht op West Calgary RV park gestaan, waar wij 3 jaar geleden ook stonden. Hadden we ook moeten doen. Het duurt nogal even maar dan gaan we toch naar het vliegveld. We hebben 50 minuten vertraging, hebben we inmiddels via de app doorgekregen, dus haast hebben we niet.
In het busje kletsen we gezellig verder en bij het inchecken gaan zij naar de zelfscan (en zijn zo klaar) en wij naar de priority check-in waar we een hele poos moeten wachten en dat is niet omdat het zo druk is. Na 20 minuten zijn we de koffers kwijt en gaan we naar de security. Ook daar schiet het niet op. Ze hebben nog oude apparatuur en er zijn 2 rolstoelen voor ons waardoor het ook langzaam gaat. We hebben 6 bakken nodig voor al onze zooi. De laptop moet uit de tas en we moeten de hoeden in de hand houden. Als ik door de eenvoudige scanner loop, gaat hij op mijn hoed piepen. Huh? Er zit niks van metaal aan en hij heeft op de heenweg ook niks gezegd. Apart. Handmatig wordt hij bevoeld, ik zonder hoed nog een keer erdoor en toen was het goed. De rugzak ging ook de andere kant op. Bleek dat we in de toilettas, we hebben wat spullen verdeeld en 1 toilettas bij ons na het avontuur van zonder koffers thuiskomen, nog een schaartje hadden zitten. Nooit bij stilgestaan. Normaal gaan ze ook gewoon in de koffer. Thuis wel even eraan denken een nieuwe te kopen.
Dan op zoek naar de Maple Leaf Lounge. We vertrekken straks van gate D74, maar daar is geen lounge. Ik vraag het en het blijkt dat we naar Concourse C moeten. Een eind lopen. Het is heel rustig op het vliegveld en in de lounge ook.
We beginnen met een kopje kippensoep en dan neemt Jan een miniburger en een pizzapunt en ik Vietnamese loempia's. De burger is niet bijzonder, de pizza lekker en de loempia's ook en dus gaan we voor een 2e ronde. Helaas hebben ze geen prosecco, dus wordt het een cola en een tonic, en ach, een 3e ronde happen kan ook nog wel 😇.
Het boarden begint al op tijd en we zitten op 13 K en H. We starten allebei een film, maar na een paar minuten valt het systeem uit. Het wordt opnieuw opgestart, maar na een kwartier hebben we weer geen beeld meer en het is ook niet teruggekomen. Ter compensatie krijgen we een kaartje met een link waarmee we op een volgende vlucht 15% korting krijgen. Gelukkig kunnen we lezen.
Jan kiest de creamy leaks van het menu, maar dat durf ik niet en vraag of er iets lactosevrij is. Niet echt, maar Alexys gaat kijken of er in de economy nog een sandwich smoked beef is. Het duurt even, maar dan komt hij toch met extra mayo en mosterd en het smaakt uitstekend. We nemen een glas rode wijn uit Niagara en ook dat smaakt prima. Ze schenkt flinke bellen vol. Het is een rustige vlucht met een keurige landing op Toronto Pearson. De purser zegt "Welcome to Toronto"en in het Frans: "Bienvenue à Montreal". Dat is toch bijzonder. Hoe zouden ze dat voor elkaar gekregen hebben?😕
Ze hebben hier blijkbaar ook een Polderbaan, want het is een eind rijden en ongeveer hetzelfde stuk moeten we via de paarse borden 'Connections' weer lopen naar Concourse E.Daar is ook de Maple Leaf Lounge, waar we toch nog even kunnen zitten, want de volgende vlucht heeft 25 minuten vertraging.
Even wat snacken met Thaise balletjes en een biertje. Het is zowel in Calgary als hier in Toronto niet heel druk, terwijl het dit weekend toch Thanksgiving is in Canada.
We vertrekken van gate E78 krijgen we net door en 5 minuten later dat we nog meer vertraging hebben. De originele vlucht ging om 21.15 uur, toen om 21.40 uur en nu om 23.00 uur. Dat scheelt nogal. Was van de zomer ook en toen moesten we nog een uur in het vliegtuig zitten voordat we vertrokken. Hopelijk hoeft dat nu niet. Maar we hebben wel profijt van onze lounge toegang die we gekocht hadden.
We verhuizen naar stoelen met een stopcontact, sluiten de laptop aan en kijken een aflevering van Poldark, maar als we hem halverwege even op pauze willen zetten, doet de muis het niet meer 😠. Het zit wel mee. Not!
Boarden begint om 22.15 uur, maar we vertrekken uiteindelijk pas echt, lift off om 23.28 uur.
De verzorging is deze reis zeer matig. We krijgen, alweer, geen welkomstdrankje of knabbel. De heel onpersoonlijke stewardessen geven eerst drinken, wijn uit een plastic flesje in een plastic glas, waarmee je tot na het warme eten moet doen en dan moet je slapen. We hadden een wijziging van stoelen en hebben nu niet de extra beenruimte, maar we zitten niet slecht. Het is wel rustig in het vliegtuig. Het eten is redelijk. Sla, echt lekker gestoofd rundvlees met jachtsaus, het heet champignonsaus, maar dat is het niet echt, met wortel en broccoli en aardappelpuree en toe cheesecake. Ik waag me aan het vlees met saus en en klein beetje puree. Een broodje krijg je achteraf. Bijzonder.
We kijken film, want hier hebben we gelukkig wel entertainment. Ik begin met de documentaire Precision over de musical ride van de Royal Mounted Canadian Police. Die duurt maar 10 minuten. Ik had hem op de heenweg ook al gezien, maar ik vond hem prachtig. Ik mis 2x een stuk van Downton Abbey A New Era, maar kan niet echt slapen, maar kijken lukt ook niet echt. Dan kijk ik naar de documentaire over Queen Elizabeth II, The Unseen Queen; foto's en films uit privébezit en kan het daarna niet meer vinden. Hier een stukje van, toch niet, daar een stukje van, toch niet en uiteindelijk ga ik patiencen.
Het ontbijt is ver beneden peil. Een droog croissantje en een voorverpakt yoghurtje, koffie of thee. That's it. Heel zielig voor premium economy. Ik pas en neem alleen thee en Jan neemt een hap van de croissant en beperkt zich dan ook tot de koffie.
We landen 10 minuten voor de geplande tijd op Schiphol en daar gaat alles razendsnel. Binnen het uur zitten we, met alle koffers, in de trein. Idse haalt ons van het station en thuis kletsen we gezellig bij, eten een boterham en 's avonds snackbar. Morgen de hond ophalen uit het pension en de boel opruimen. Het was een prachtige reis.