Dag 12, 18 september, Yellowstone NP


En weer zou het eind van de dag de klapper brengen, maar zo ver is het nog lang niet.

Jan krijgt opeens haast, want de wekker zou het niet gedaan hebben. Als hij half aangekleed is en ik hem zijn telefoon aangeef, zie ik dat het 10 over 5 is. Geen wonder dat de wekker het niet deed. Om 6 uur staan we op en om 6.38 uur rijden we bij 1 graad boven nul weg. In het donker met beslagen ruit neemt Jan de bocht een fractie te kort en schampt hij de boomstam bij onze plek, maar gelukkig zijn we hoog genoeg en is het alleen de onderkant van de treeplank. Niks aan de hand. 

De temperatuur fluctueert tussen min 1 en plus 1. Het lijkt een mooie dag te worden, al rijden we eerst nog in de mist. Al snel trekt die op en zien we een mooie zonsopkomst vanaf de weg en even later poseert een muledeer. In het licht van het golden hour staat een bizon naast de weg met het vocht van de mist schitterend op zijn schouders.




Dan komen we bij de weg naar de Lamar Valley. We kunnen 6 mijl rijden en daarna is hij afgesloten. Dat is tot aan Slough Creek. 

Daar keren we en zoeken een parkeerplek met uitzicht. Hier ontbijten we en gaan op de uitkijk staan. Het ruikt hier ontzettend naar zeep. Waarschijnlijk is het de sagebrush, die ook gebruikt wordt om zeep te maken. Het is een heel herkenbare geur van Amerikaanse allesreiniger.



Een klein stukje van de schade door de overstromingen in juni

Ik heb bijzonder slecht geslapen en ben dan ook niet vooruit te branden. Daarnaast doet mijn fototoestel het natuurlijk niet goed en dat is ook niet jofel voor mijn humeur. Af en toe komt er een auto langs, maar verder is er niemand. In de verte staan aan 2 kanten een paar kuddes bizons en ik zie 3 pronghorn, maar die gaan al snel liggen herkauwen en zonder goede zoom kan ik sowieso niks, maar met de verrekijker wel. Zo zie ik ook dat de kudde naar beneden komt. Ze hebben nogal haast en er is wat opschudding. Ook loopt er wat kleins heen en weer en even denken we dat het een wolf is, maar helaas. Het zijn 2 jonge bizons die lekker lopen te geiten. Beetje rennen, ouders pesten, vol in de ankers en dan van achteruit nog een keer. Heel leuk om te zien. Omdat het verder volkomen stil is, horen we heel in de verte goed dat er een coyote jankt.

Op een gegeven moment vinden we het genoeg en rijden verder. Dan staan er nog 4 pronghorn een stuk dichterbij de weg, dus die komen wel op de foto. Inmiddels zijn ze wel gaan liggen.


Na nog een korte stop bij een kleine kudde bizons rijden we door naar Mammoth. Het is dan ongeveer kwart voor 11. Daar gaan we eerst naar het visitor center. Ik verstuur de foto's in de apps en Jan kijkt op internet naar vervanging voor mijn fototoestel. Best Buy heeft niks, in elk geval niet op tijd en niet in de buurt voor een enigszins fatsoenlijke prijs, maar Walmart in Rapid City zou kunnen. Als we het woensdag bestellen, dan kunnen we een afhaaldatum invullen. Moeten we dan wel internet zien te regelen, maar dan zou ik precies op tijd voor de Buffalo Roundup we weer uit kunnen leven.


Dan gaan we even de General Store in en zien hele leuke fleecedekens. Houden we in gedachten. We lopen nog wat verder, maar besluiten in de camper te lunchen. We kijken heerlijk om ons heen totdat een Chinees echtpaar hun camper pal naast de onze zet. Dan maar weer een ommetje. Het hele dorp staat vol met waarschuwingen voor elk. We lummelen wat aan totdat we bedenken dat we nog wel naar de Upper Terrace kunnen gaan, want dat hadden we gisteren niet gedaan.







Op weg ernaartoe komen we in een wild-file en zien een mooie elk-bok op de berg tussen de bomen. 


Als we over de boardwalks lopen schijnt de zon en de terrassen liggen er dit jaar mooi bij. Spierwit voor een groot deel, met oranje. Dan begint het heel even te regenen, maar het is snel weer over en de zon schijnt weer volop. 









Terug in Mammoth lopen we nogmaals de hoofdstraat in en gaan toch bij de General Store de fleecedekens kopen; voor onszelf en als cadeautje voor Judith waar we zo blij mee zijn. 
Even naar de auto om ze weg te brengen en weer richting het stuk waar gisteren de elk liepen, in de hoop ze weer te zien. Je kunt blijkbaar teveel vragen. Zeer waarschijnlijk komen ze niet in het dorp vanavond, want alle rangers stappen in de auto en gaan de andere kant op. Dan geven wij het ook maar op en gaan richting camping. Als we daar wat vroeger zijn is het ook niet erg, dan gaan we lekker lezen, ook niet verkeerd. 

Net voorbij het stuk met de ruige rotsten, geen idee of het een naam heeft, niet Golden Gate, dat is verder, begint het te regenen en daalt de temperatuur flink. Liepen we in Mammoth in een graad of 20 met zon (gisteren zelfs 22), zo is het nu nog maar 10. Gelukkig duurt het niet eindeloos en breekt de zon weer door en wordt het ook wat warmer. 

Bij Norris in de buurt zien we een enorme stoomkolom. Die is er anders niet. Zou het toch Steamboat Geyser zijn die uitgebarsten is? We dubben heel even of we er nog naartoe gaan of niet, maar we zijn er tenslotte maar 1x en wat hebben we te verliezen? Bovendien zou het wel eens 50 jaar kunnen duren voordat hij weer uitbarst. Hoe dichterbij we komen, hoe zekerder we het weten. Het ruikt meer naar zwavel dan gisteren en we zagen behalve de stoomkolom ook een soort neerslag ernaast en daar is deze geiser berucht om. 
We kunnen probleemloos de camper kwijt. Lang leve september!! Er staat een man bij zijn camper en zegt: "Steamboat is going off." Top 👍 Het is nog wel een eind lopen, zo'n 500 meter, maar dat gaat in uitgestrekte stap. Je voelt de opwinding van iedereen om je heen. Een jong stel achter me moppert: waarom is het zo ver? Ik zeg dat ik dat ook net dacht. Ze zeggen dat ze al jaren wachten op een uitbarsting van Steamboat. Hij is erg onvoorspelbaar. Hij heeft regelmatig kleine uitbarstingen, maar de grote kunnen wel tot 50 jaar uit elkaar liggen. Dit is een erg actief jaar. Het is nu de 9e keer dat hij uitbarst. Is er ondergronds iets aan de hand dat hij nu opeens zo vaak gaat? De laatste keer was 20 juni en 18 dagen daarvoor en 19 dagen daar weer voor. 
Je hoort het gebrul al op afstand en dat klinkt heel indrukwekkend. Als we boven zijn is ook de uitbarsting heel indrukwekkend. Wat een kracht zit hier achter. Old Faithfull is leuk, maar kinderspel hierbij vergeleken. Het is niet zo zeer de hoogte, want hij spuit helemaal niet zo hoog, maar de kracht die je verwondert. Wat bijzonder dat we dit meemaken. Gisteren waren we hier ook en wie had toen gedacht dat we er nu op het juiste moment zouden zijn? Yellowstone is zo groot, je kunt niet alles meemaken immers. I love, love, love Yellowstone.





We kwamen ook de mountain man nog tegen die we de 1e avond bij de rivier zagen. Hij herkende ons ook nog. Leuk!

Nog nagenietend rijden we naar de camping en bedenken waar we morgen staan. We gaan eerst naar het dumpstation. Daar staan we naast een Duits stel met een super vrachtwagencamper of campervrachtwagen. Ze zijn nu 2 jaar op pad. Nu een jaar in Amerika en daarvoor een jaar in Europa. Ik ga thuis hun site eens bekijken.


Door het gerommel in de route omdat de noord- en de noordoostingang van Yellowstone nog steeds dicht zijn, zijn we even de weg kwijt. Op de camping pakken we eerst een biertje en daarbij het roadbook en het spreadsheet en dan blijkt dat we morgen naar West Yellowstone gaan. Die hadden we even over het hoofd gezien, maar is wel logisch omdat we eigenlijk op Mammoth zouden staan. Dat is niet ver rijden, dus dat geeft tijd voor boodschappen en nog een uitstapje in het park. 
Dan volgt de moeilijke beslissing of de kip op de bbq gaat of in de pan. Voor zover we kunnen zien ziet het er goed uit, dus we wagen de gok op de bbq. Veel lekkerder tenslotte. Het pakte goed uit. Heldere lucht en lang licht. Om kwart voor 8 onder de bomen wel donker, maar verder schemer. De gebruikelijke sla en gebakken aardappels bij de smakelijke kip(pendijen) en daarna afwassen. 
Na nog een poosje lekker relaxed te hebben gelezen, kijken we nog een aflevering van Chicago PD en gaan dan slapen. Vandaag geen elk in de tuin helaas, maar het was weer een mooie dag.

Als je hier op de camping met je tentje in de G of de H-loop staat, kun je bezoek krijgen van Tyson de Bison. Dit is een oude bizonstier die niet meer aan de bronst doet en dus lekker in zijn eentje gaat chillen tussen de tenten. Beetje grazen, beetje dutten. Er staan bordjes aan het begin van de loops dat je hem maar met rust moet laten.

Gereden: 183 km