Dag 7, 13 september, Glacier NP


De wekker stond om half 7, want we willen op tijd naar de GttS Road in de hoop dat het dan nog niet zo druk is en we wild zien. Om 7 uur stap ik de camper uit en bots bijna op 2 herten: een moeder met een gespikkeld kind. Ze staan bij onze plek en wandelen rustig naar de overkant voordat ze verder gaan. Dat kost dus even wat fototijd. Het is er net licht genoeg voor.



Om even over half 8 vertrekken we en nog geen 10 minuten later staan we in de file voor het stoplicht bij de roadworks. Dit kost een goed half uur. Het zijn inmiddels 2 stoplichten, maar het 2e gaat snel. Het is 14,5 graad en de zon wil wel maar komt niet door de dunne wolken en dikke rook door. 

Bij Siyeh Bend stoppen we en lopen een stuk van de Piegan Pass Trail. Eerst een stukje langs het water en dan rechtsaf een soort jungle door waarna we in het bos komen. 






 

Ik vind het best spannend in bear country in deze tijd van het jaar zonder bel, fluitje en bearspray, maar al snel loopt een Amerikaans echtpaar van onze leeftijd ons achterop en zij zijn wel voorzien, dus vraag ik of ze het goed vinden als we met hun meelopen. Geen punt. Zij hebben alleen een hoger tempo dan wij zouden hebben, dus het is flink aanpoten. Goed voor ons. We babbelen gezellig en het blijken "goede" Amerikanen te zijn, dus geen Trumpaanhangers. Ze hebben er geen goed woord voor over. Bij de splitsing nemen we afscheid. Zij gaan linksaf verder de trail op en wij gaan terug. We zijn voldaan hoewel we geen wild gezien hebben.


Bij St. Mary besluiten we door te rijden naar Many Glacier en dat was een gouden greep. Eerst weer over het onverharde stuk en we zien dat het zicht steeds minder wordt door de rook. Het is dan ook bladstil. Heerlijk weer om te lopen, een graad of 19. Al vrij snel zien we aan de linkerkant van de weg mensen met verrekijkers en fototoestellen met flinke lenzen naar de berg kijken. We vragen waar we moeten kijken en zien dan een zwarte beer die lekker loopt te grazen. We staan te genieten en proberen fatsoenlijke foto's te maken, wat door de afstand en de rook lastig is.



Aan het einde van de weg, bij Swift Currant, willen we wat eten, maar dat gaat niet door. Closed for the season. Hm, dat wordt een karige lunch: ieder een halve banaan en wat dropjes. 



Dat neemt niet weg dat we toch nog een stuk willen lopen. Bij het informatiebord staat een ranger en zij vertelt dat we wel naar Red Rock Lake en Fishing Cap Lake kunnen lopen. Niet te ver en niet te moeilijk. Precies voor ons dus. 
Als we nog maar net op het pad zijn, schieten er 2 elanden, moeder met kalf, over het pad en verdwijnen in de struiken. Gaaf, maar te snel voor een foto. Ook de mensen die een meter voor ons liepen werden verrast. Het is een leuk pad, wel druk belopen, dus vaak Hello, Hi. Bij Swift Currant Lake stoppen we en hopen nog meer elanden te zien, maar helaas.


Op de terugweg slaan we rechtsaf voor een kort uitstapje nar Fishing Cap Lake. Daar staat een mannetjes white tail deer met zijn voeten in het water. Geen eland, maar toch leuk. Weliswaar ook hier mistige foto's door de rook, toch is het een prima dag vandaag.





Dan rijden we terug naar de GttS Road en in 1x door naar huis op ons gemak. De rook is nog dikker geworden en het uitzicht is nu helemaal prut. Het gaat vlot langs de wegwerkzaamheden en tegen half 5 zijn we weer op de camping. Omdat we willen douchen moeten we dumpen, dus rijden we eerst naar het dumpstation voor op de camping. Daar zien we dat de camping vol is, zoals ook St. Mary en Many Glacier waren. De andere campings zijn gesloten voor het seizoen. 




Eerst gaan we lekker zitten met een biertje en een chippie en bekijken we de foto's. Op de rook na zijn er best goede bij. 
De douche is klein, maar toch wel heel lekker. Ik kan alleen mijn haar niet föhnen omdat de omvormer zoveel wattage niet aankan en in het sanitairblok is geen stroom. 
We lezen even, zetten foto's over en gaan koken. Er staat vandaag spaghetti op het menu. Als Jan buiten, want binnen geen bereik, een internetbundel regelt, schiet er vlak achter hem een hert langs.
Na het eten afwassen en opmerkingen maken over de Fraserway. Nog steeds vinden we de Canadream een stuk prettiger. We kijken een aflevering van Chicago PD, want de laptop is leeg en meer kan dus niet. De omvormer lijkt het na al die jaren op te geven, dus opladen lukt niet.

Gereden: ongeveer 220 km
Volgende dag