Dag 23, 29 september, Spokane

We hadden de wekker gezet om half 7, omdat we een hoop gaan doen vandaag, maar we zijn al eerder wakker.
We gaan na het ontbijt heerlijk douchen op de camping. Als we de camper uitstappen, dan lopen de kalkoenen er weer en het eenzame hertje. We hebben ieder een eigen badkamer en om half 8 bij 65 F = 18C vertrekken we richting Mount Rushmore. Het is een mijl of 15 hiervandaan. 

We rijden via de Iron Mountain Road die heel mooi is. We passeren 3 tunnels die echt niet met de camper te doen zijn, dus het is goed dat we de auto gehuurd hebben. Vanuit de laatste tunnel hebben we zicht op de 4 hoofden van Mount Rushmore.

 

Ter plekke parkeren we in de parkeergarage. Er staan borden dat parkeren $ 10,- kost en voor senioren $ 5,-, maar in de betaalautomaten kun je niet kiezen. Nu kun je ook in de giftshop betalen, dus dat doen we later en dat scheelt toch weer mooi $ 5,-. Verdere toegang zit in de America the Beautiful pas. In de parkeergarage scoor ik nog een nummerbord, een van de kleine staten en op de terugweg DC, dus dat maakt dat ik er nog maar 5 hoef. 

Het is nog heerlijk rustig als we over de laan met de vlaggen lopen en we schieten aan het eind ervan, op het terras, wat foto's van het memorial.

Dan gaan we met de lift naar beneden, naar het visitor center. Al snel begint de film van een kwartier over het maken van het monument. Hierna lopen we nog door het museum en in de bookstore kopen we het beoogde cadeau voor Idse. Toch nog gelukt. 

Als we tevreden zijn met wat we gezien hebben, we vonden het echt heel interessant, gaan we weer via de vlaggenparade terug. Het is behoorlijk warm geworden en ook behoorlijk druk. Fijn dat we zo vroeg waren.

De volgende stop is Crazy Horse Memorial. 

Ook weer een klein eindje rijden en de toegang kost ons $ 30,-; dat is voor 2 personen. Dat vind ik best een hoop om een berg te zien met een monument wat de eerste decennia nog niet klaar is, maar eenmaal binnen verandert onze mening. Het is heel mooi aangelegd en er is veel te zien en buiten het monument en het grote museum is er ook een universiteit voor Native Americans (niet te bezichtigen), een restaurant, je kunt tegen meerprijs van $ 4,- met de bus naar de voet van de berg en het is de bedoeling dat er nog veel meer toegevoegd gaat worden in de loop der jaren en alles wordt uitsluitend betaald uit toegangsgelden en donaties.

We kijken eerst even rond in het museum. Het heet Indian Museum of North America en het verbaast met hier weer de term Indianen te zien. Blijkbaar ligt de lading toch niet voor iedereen hetzelfde. Al vrij snel begint de film over The making of van het monument. De Deense beeldhouwer Korczak Zielkowski is verantwoordelijk voor het ontwerp en hij heeft er tot zijn dood in 1982 aan gewerkt. Zijn vrouw Ruth heeft het project samen met hun 10 kinderen voortgezet. 

Hierna weer een stukje museum en om half 12 begint de voorstelling van Brave Starr Woman oftewel Starr Chief Eagle. Zij vertelt over de Indianencultuur, in haar geval Lakota, en doet daarna een hoop dance met 22 hoepels. Ze wil in februari in Phoenix meedoen aan het wereldkampioenschap op de powwow daar.

Bijna aansluitend is er nog een optreden, deze keer van Kevin Locke. Ook hij vertelt, speelt fluit en doet een hoop dance. Dit is de eerste native die we vrolijk zien. Hij lacht breeduit tijdens zijn verhaal en heeft humor. Hij doet ook veel presentaties op scholen. Zijn dans, met 28 hoepels, is wat strammer, maar is is dan ook al 69 t.o.v. de 28 jaar van Starr. 

In de hoek staat een grote bak met stenen die komen van de berg waar het monument uitgehakt wordt en je kunt er gratis een meenemen. Ik kies een kleintje. Wel zo praktisch. 
De giftshop heeft hele mooie, handgemaakte dingen, maar de prijzen zijn ook mooi. 
We twijfelen nog of we hier zullen eten, maar op dat moment is het 12.15 uur en nog voor de voorstelling van Kevin, en dat vinden we te vroeg om te eten en erna hebben we geen geduld meer. 

Hoewel we nog makkelijk 2 uur rond hadden kunnen kijken, vertrekken we naar Custer SP. Het is inmiddels wat bewolkt geworden, maar de temperatuur is de hele middag ongeveer 79F = 26C geweest. 

Via de Needles Hwy, die ontzettend mooi is, rijden we naar het park. De Needles Hwy herbergt ook 3 tunnels die nog wat kleiner zijn dan die op de Iron Mountain Road. De omgeving is sowieso al heel mooi met de puntige, needles, bergen om ons heen, maar met de herfstkleuren wordt het nog mooier. 

Hier en daar stoppen we even en bij de Needles Eye Tunnel wat langer. Daar is het oog van de naald en de hele kleine tunnel tussen de toch al prachtige omgeving. Het is uiteraard eenrichtingsverkeer en soms is het een beetje lastig om te zien of er wat aan komt. Er is geen stoplicht of andere verkeersregeling. Als wij aan de beurt zijn vindt een dikke pickup truck dat hij ook aan de beurt is en na een padstelling moeten wij in onze kleine Kia Sportage toch achteruit. Die heeft blijkbaar wat te compenseren.

Deze berg had Borglum in eerste instantie uitgekozen voor het monument

We stoppen nog bij het punt wat uitkijkt op de berg die Gotzum Borglum, de beeldhouwer van Mount Rushmore, in eerste instantie had uitgekozen, maar later bleek Mount Rushmore van beter gesteente, graniet, te zijn.

Ondertussen hebben we nog niet gegeten; we zijn dan ook niet gewend om niet ons hele hebben en houwen bij ons te hebben en stoppen bij de Legion Lake Lodge om te zien of daar wat is. Het dan ongeveer half 3 en ze hebben eigenlijk niks meer behalve uitgedroogde kip voor $ 16,- en bovendien ziet het er poepongezellig uit.
Volgende poging willen we bij de Blue Bell Lodge wagen, maar daar tegenover is een general store, dus wippen we daar even naar binnen. Het wordt een samengeraapt zootje, maar we hebben geen honger meer.

We draaien de Wildlife Loop op en zien na een poosje een kudde bighorn sheep op en langs de weg. Ze nemen de tijd en likken rustig aan het wegdek. Vooral de gele strepen lijken lekker. We wisten wel dat ze in de winter het zout van de weg oplikken, maar wat nu zo lekker is weten we niet.

Hadden we tot nu toe hier nog geen bizons gezien, staan we opeens tussen een enorme kudde. Waarschijnlijk wel een stuk of 100. Eerst dachten we dat ze hier alvast naartoe gedreven waren met het oog op morgen, maar later horen we dat ze daar waren omdat ze toevallig daar waren. De omgeving is heel mooi, het enige wat ontbreekt zijn de burro's; de wilde ezels.

We stoppen nog bij het gloednieuwe Bison Center en daar leren we weer wat meer over bizonmanagement.

Weer terug op de camping koppelen we snel de camper af en gaan we ieder met ons eigen stel wielen naar Rapid City om de auto in te leveren. Het is dan al 5 uur, het is een uur rijden enkele reis en dus moeten we in het donker de slingerende bergweg op, waar veel herten lopen, weer terug. Niet fijn, maar het is niet anders.
Bij Alamo is niemand meer op kantoor, dus ik doe de sleutels in de box en meld me op het formulier af. Jan wacht, illegaal, even opzij van het pand. Het is eigenlijk alleen voor laden en lossen en niet voor wachten, maar er is geen kip op het vliegveld. 

Dan samen in het donker terug naar de camping. Het is goed opletten, want er staat 1 hert langs de kant, met zijn kont nog half op de weg en later steken er 2 achter elkaar over. 

Weer thuis gaan we even acclimatiseren nadat we, in het pikkedonker, de camper op zijn plek gezet hebben, keurig op de blokken achter en met een klein zaklampje de stroom aangesloten hebben. Het water wil niet lukken. Dan maar niet.
We bekijken de reis voor morgen na de Roundup even en maken dan snel eten. Om half 9 zitten we aan tafel met een t-bone steak, aardappelsalade en tomaat/komkommersalade. Na de afwas leggen we de spullen voor morgen klaar, ik schrijf een stuk en we gaan op tijd naar bed want morgen moeten we akelig vroeg op.

Gereden: 147 en nog 102 met auto en camper om de auto in te leveren.

Volgende dag