Dag 14, 20 september, Cody


Om kwart voor 6 word ik wakker en wat later krijg ik het koud en trek de rode deken over me heen, maar op dat moment gaat de wekker: 6.15 uur.

We ontbijten enzo en vertrekken om 7.09 uur bij 0 graden. De eerste stop is bij de vuilnisbak. We gaan weer richting Yellowstone wat we vandaag van west naar oost doorkruisen. Het lijkt weer een mooie dag te worden. Hier tenminste, want hoe het in Cody zal zijn weten we natuurlijk nog niet.

Het wordt een mooie dag totdat we op de KOA camping komen, maar daarover later meer. 

De zon schijnt fel als we vertrekken en al snel hebben we hem pal in ons gezicht en dat is niet handig als hij zo laag staat. Je ziet soms letterlijk niets meer.

We rijden Yellowstone weer in en er staat gelukkig nog geen file. Dat was een van de redenen waarom we vroeg wilden vertrekken. Geen file betekent nog niet dat het niet druk is. Mede door de laagstaande zon waarschijnlijk, wordt er tergend langzaam gereden. Dat vindt iemand achter ons ook en die haalt dus, ongeacht bochten of doorgetrokken strepen, gewoon in met een noodgang. Hoe stom kun je zijn?


Als we bij Norris rechtsaf gaan richting Canyon, zijn we vrijwel alle verkeer kwijt en op een enkele tegenligger na hebben we de weg voor onszelf. In eerste instantie stijgt de temperatuur langzaam, maar op de Sylvan Pass, op 2600 m. hoogte, is het 14 graden. Aan de andere kant naar beneden, maar de temperatuur gaat ook naar beneden. Dat valt tegen. We rijden verder over de scenic byway richting Cody en genieten van het uitzicht. Wat een mooie weg is dit. We zouden deze route eerder gereden moeten hebben, maar kunnen ons er niks van herinneren. Zijn we toen via de noordoostingang naar Cody gegaan? Lijkt ons ook niet waarschijnlijk. Maakt niet uit.


Bij de Buffalo Bill Dam stoppen we en gaan naar het visitor center. Buiten is een informatiebord en al snel komt er een golfkarretje wat ons naar het visitor center brengt. Het blijkt heel interessant te zijn. We kijken ook de film over de bouw van de dam, lopen een stukje over de dam en gaan dan, te voet, weer naar de camper. Door de langste tunnel van Wyoming rijden we verder.








De temperatuur werkt nog steeds niet echt mee. In Cody gaan we eerst naar de Walmart. Tegen beter weten in gaan we eerst naar de fotoafdeling en wat schetst onze verbazing? Ze hebben mijn fototoestel in voorraad. Dat is mooi meegenomen. De andere boodschappen lukken ook, nog even naar de liquor store ernaast voor bier en we zijn weer voor een aantal dagen klaar. Op de parkeerplaats staat een dikke pickup met een grote paardentrailer erachter. Erop staat Long Ear Express. Erin staan muildieren. Geweldig 😂

Nu eerst op zoek naar de camping. Een KOA vandaag. Deze ligt heel ergens anders dan ons logisch lijkt, maar we hadden er, voordat Yellowstone overstroomde en we gingen goochelen met de route, vast een logisch idee bij. Dat is nu niet meer zo logisch, maar het zij zo. Bovendien hebben we een dure pull through, full hookup met patio. Leuk als het mooi weer is, maar niemand wil nu buiten zitten met krap 15 graden en een koude wind. En gezellig ziet het er ook niet uit hier.
We eten eerst een boterham, Jan stelt mijn fototoestel in en gaan dan de stad in.

Parkeren blijkt geen probleem. Voor de Vrijmetselaarstempel kunnen we hem er zo inschuiven. De hoofdstraat Sheridan Ave ziet er leuk uit. 



We gaan eerst informeren bij het Irma Hotel voor eten voor vanavond. We hoeven niet te reserveren. Shoot outs zijn er niet meer, dat was zaterdag voor het laatst. Jammer, maar dat heb je om deze tijd van het jaar, daar krijg je rust voor terug. Maar het Buffalo Bill museum is wel open, dus gaan we daarheen.

Om 3 uur komen we aan en het is tot 5 uur open. Het kaartje is 2 dagen geldig, dus afhankelijk van wat we morgen precies gaan doen, kunnen we dan nog een stuk bekijken. Ook hier kunnen we voor de deur parkeren. Voordeel van een kleine camper in combinatie met naseizoen. Normaal moeten de campers langs de weg parkeren. 




Het museum is heel interessant en ik word er helemaal blij van. Eerst kijken we rustig Het Buffalo Bill (William F. Cody) deel en gaan dan naar het museum van de Plains Indians. Ook dit is mooi en interessant. 






Er hangt ook veel kunst








De Pony Express

Dan gaan ze sluiten en gaan we weer naar de parkeerplaats bij de Vrijmetselaars. Daar kunnen we nog even lekker in de camper zitten, want we vinden het nog te vroeg om te gaan eten. Opeens roept Jan dat hij een hert ziet. Wat? Hier? Inderdaad. Ze staat in de tuin van het advocatenkantoor en kan zo te zien wel wat vers gras gebruiken. Ze is nogal mager. Hopelijk overleeft ze de winter.



Helemaal blij met mijn nieuwe fototoestel

Om 6 uur gaan we naar Irma en daar is het goed gevuld, maar er kunnen 220 mensen in en er is nog plek voor ons. Het ziet er erg leuk uit. Lekker western en een beetje kneuterig ook. Veel opgezette dierenkoppen aan de muur. We nemen een biertje en gaan voor het buffet. Dat smaakt prima. Vooral de buffalo ribs, om te zuigen zo gaar, vind ik heerlijk. Jan neemt ook nog een plak prime rib en we gaan voldaan naar huis. De serveerster heeft een erg leuk t-shirt van The Irma aan en dat is te koop in hun winkel, maar die gaat morgen pas om 9 uur open en dat is te laat voor ons.


De prachtige kersenhouten bar staat er al vanaf 1900



In het donker rijden we terug naar de camping. Dan gaat het goede gevoel dat we hadden in een keer weg. We willen het water aansluiten, maar dat lukt voor geen meter. Onze zaklantaarn is op, het lampje op de stroompaal van de (dure) camping doet het niet, dus we klooien wat met de knijpkat van Fraserway, die het ook niet echt lekker doet. Terug naar de tijd van het Irma Hotel lijkt het wel. Het aansluiten lukt niet. Dan maar niet. Grrrr 😠. Het zit ook niet op een heel handige plek aan de premium camper (bij alles wat niet lukt of niet bevalt geven we af op "Premium"). De stroom doet het in eerste instantie ook niet, maar nadat we, al knijpend à la 1920, het juiste knopje omgezet hebben, gelukkig wel. 
Dan ga ik het verslag schrijven en Jan eerst wat internetten en daarna lezen. Het internet is trouwens wel superlangzaam hier. In het visitor center vanochtend ging het als een speer.
We duiken de gewone tijd ons bed in.

Gereden: 249 km